REIS IMPRESSIES VAN EEN LIEFDE VAN KUNST EN GESCHIEDENIS
en mijn ervaringen als leraar in China
UMGEBUNGSENTDECKER
Bremen
INHOUD
De markt van Bremen - uitdrukking van stadsplanning
van historische machtsverhoudingen
Excursus: Roland-beelden en hun betekenis
oude wijnkelder met bijzondere schatten
Bremen - niet alleen vis en wijn, maar ook koffie
Expressionisme en utopie van de Weimar-periode
mooie kleine kleurrijke huisjes
als u op zoek bent naar pubs en restaurants?
De Schlachte - biertuinsfeer aan de Weser
De prachtige woonwijken van Bremen en
een bezoek aan een museum als een film
De markt van Bremen -
historische machtsverhoudingen
De markt van Bremen is een van de mooiste pleinen van Duitsland met een bijna compleet ensemble van historische gebouwen. Alleen het moderne gebouw van het parlement van Bremen (zetel van het staatsparlement van Bremen) kan sommige bezoekers of inwoners van Bremen storen, maar dit gebouw is ook een teken van historische omstandigheden en een getuigenis van moderniteit.
Het begint met veel geschiedenis, maar zonder dat werkt het niet op de markt. Op dit plein kan men begrijpen hoe de machtsverhoudingen van de verschillende belangengroepen (geestelijken, gemeente, kooplieden, burgers) door de eeuwen heen veranderden en hoe zij het plein gebruikten om deze relaties architectonisch uit te drukken: de raadsleden bouwden hun stadhuis naast de kathedraal en gingen zo de kerkelijke macht met zelfvertrouwen tegemoet. De kerk werd op haar beurt vertegenwoordigd door de kathedraal en het paleis van de aartsbisschop. De Elderleute (sprekers van de Bremerse koopmansvereniging) volgden door hun invloed te tonen door de zogenaamde Schütting te bouwen en vandaag komt het burgerschap (het Bremer staatsparlement) samen in het nieuwe gebouw tussen de Schütting, de kathedraal en het stadhuis.
Raad tegen bisschop en de bouw van het stadhuis
Bremen was geen vrije keizerlijke stad maar was ondergeschikt aan de aartsbisschop, maar de bourgeoisie werd machtiger en streefde naar emancipatie. Hoewel er sinds 1181 een gekozen concilie bestond, dat de bisschop als contractpartner aanvaardde, duurde het nog lang voordat de bourgeoisie de basis had gelegd voor een stevig geïnstitutionaliseerde staatsvorm. Om dit te bereiken werd zonder meer een document van keizer Heinrich IV, gedateerd 1111, vervalst, wat de aanspraak op onafhankelijkheid bewijst. Om deze status te onderstrepen, richtten de inwoners van Bremen in 1404 de Roland op, het symbool van de burgerlijke vrijheid, op het marktplein, dat opzichtig in de richting van de kathedraal kijkt. Een jaar later, in 1405, werd begonnen met de bouw van het stadhuis, dat in 1410 voltooid was. Het was aanvankelijk een gotisch gebouw en de overblijfselen ervan zijn bewaard gebleven na de renaissance-reconstructie in 1595 - 1616, bijvoorbeeld de gotische luifels boven de beelden tussen de ramen op de marktgevel, die overigens de keizer en de zeven keurvorsten voorstellen of de spitsboogvensters met maaswerk aan de smalle zijkanten.
De zuidwestkant van het oude stadhuis met de gotische ramen
Binnenaanzicht van de zuidwestzijde met de gotische ramen in de bovenzaal van het oude stadhuis
Het gebouw oogt een beetje Vlaams met zijn grote ramen en hoge schilddak. Er zit veel renaissance in, van de arcades zoals het Florentijnse weeshuis tot de Spaanse renaissance, die vanuit de Zuidelijke Nederlanden door handel op het water over het hele Wesergebied verspreid werd en de architectuur van het cultuurlandschap aan de Weser kenmerkte met overbelaste versieringen zoals slagwerk en kraakbeen, obelisken op siergevels, schelpnissen of waaierrozetten.
U kunt het gemeentehuis bezoeken en mag het niet missen als u de gelegenheid en tijd vindt ( hier is de link voor online registratie ). De Bovenzaal is de meest representatieve zaal van Bremen en wordt op de website van de stad beschreven als een zaal van "plechtige, indrukwekkende waardigheid". De dichter Rudolf Alexander Schröder beschreef het als een "heiligdom van de burgertrots van Bremen". Grote, prachtige modellen van zeilschepen hangen aan het plafond, enorme muurschilderingen (The Foundation of Bremen en The Judgment of Solomon) sieren de kamer.
De bovenzaal in het oude stadhuis
Die Güldenkammer neben der Oberen Halle
Die Nordwestseite des Rathauses. Der ursprüngliche Bau umfasst nur die Fassade mit den gotischen Spitzbogenfenstern, alle anderen Anbauten entstanden später. Links: Liebfrauenkirche, im Hintergrund: St.-Petri-Dom
An der Nordwestseite des Rathauses sind sie in Bronze verewigt: Die Bremer Stadtmusikanten
Excursus: Roland-beelden en hun betekenis
Auf der Nordwestseite des Marktplatzes wurden einige Giebelhäuser im Renaissancestil nach dem Krieg wiederaufgebaut. Sie runden den harmonischen Gesamteindruck des Platzes ab, auch wenn sie allesamt Rekonstruktionen aus der zweiten Hälfte des 20. Jahrhhunderts sind.
Ouderen en de Schütting
Tegenover het stadhuis staat het renaissancegebouw in Schütting, tegenwoordig de zetel van de Kamer van Koophandel. Het werd gebouwd door de Bremer Elderleuten, de kooplieden van de stad. Ook zij wilden hun aanwezigheid laten zien en de locatie tegenover het gemeentehuis was daar ideaal voor. Het gebouw dat je vandaag kunt zien, werd in 1537-1538 opgericht door de Antwerpse bouwmeester Johann de Buschener. De verhoudingen doen vaag denken aan representatieve gebouwen uit Vlaanderen door de twee verdiepingen met de hoge ramen en het hoge, steile puntdak. De bouw van de Schuetting begon in de laatgotische periode, deze stijl is alleen te zien aan de westgevel. Bovendien is het een renaissancegebouw dat door de eeuwen heen verschillende keren is gewijzigd. De grootste verandering was de verplaatsing van het toegangsportaal naar het midden van de gevel in 1756 en het prachtige neobarokke ontwerp in de 19e eeuw met de uitspraak van de Bremerse kooplieden BUTEN UN BINNEN WAGEN UN WINNEN (buiten en binnen, durven en winnen).
Je kunt het prachtige gebouw niet van binnen bezoeken, maar misschien heb je wel de mogelijkheid bij een open huis. Er worden soms rondleidingen aangeboden, maar er zijn geen vaste afspraken.
De opkomst van het Bremer staatsburgerschap
De Bremische Bürgerschaft ontstond in de periode na de Reformatie als gevolg van wrok onder de stedelijke lagere klassen tegen de heersende groepen in de stad - meer bepaald tegen het kapittel van de kathedraal, de burgemeesters, de Bremer Raad en de Ouderlingen.
De aanleiding was het gebruik van de Bürgerweide (waar elk jaar de Bremen Freimarkt plaatsvindt - tot op de dag van vandaag een van de grootste volksfeesten in Duitsland), die de bovengenoemde groepen willekeurig onder elkaar hadden verdeeld, hoewel er geen gedocumenteerde aanspraak op gebruik kon worden gemaakt. bewezen.
De vier parochies van Bremen, kiesdistricten van kansarme ambachtslieden, kregen een stem in het oplossen van het gebruiksprobleem door de raad en het kathedraalkapittel met revolutionaire middelen te dwingen een Bürgerweide-commissie te vormen bestaande uit 104 leden, 26 van elk van de vier parochies. Vanaf 1532 had dit lichaam een verzegelde stem in alle stadsaangelegenheden en was het het eerste Bremer burgerschap.
Samenvattend is de markt met zijn gebouwen een architecturale en stedelijke uitdrukking van politieke en economische omstandigheden en hun veranderingen door de eeuwen heen. Er zijn weinig voorbeelden in Duitsland waar men het verband kan bestuderen tussen de ontwikkeling en emancipatie van verschillende belangengroepen en hun vertegenwoordiging in de architectuur, evenals hier in Bremen. Dit type middeleeuwse cultuur bestond alleen in Noord-Italië, afgezien van het Heilige Roomse Rijk.
De Bremen Ratskeller
oude wijnkelder met speciale schatten
Bremen is geen wijngebied, maar er wordt van oudsher veel wijn verhandeld in havensteden. Daarom komen alle wijnen hier samen, in Bremen de beste. Elk jaar selecteert de Ratskellermeister 150 wijnen uit 3000 Duitse wijnen, die vervolgens van hier worden verkocht.
De gemeente Bremen heeft sinds 1330 het recht om wijn te verkopen. Nadat het oude stadhuis was gebouwd, werd de bar verplaatst naar de kelder. Daarnaast worden een half miljoen flessen wijn opgeslagen in een enorme wijnkelder van 5000 m² grote wijnkelder onder het gemeentehuis -3194-bb3b-136bad5cf58d_ opgeslagen in vaten die een half miljoen liter bevatte. De vaten zijn nu leeg en zijn niet meer in gebruik want alleen flessen van de wijnboeren tot Bremen78_cc7819 te Bremen 5cde -3194-bb3b-136bad5cf58d_werden, aber da der ganze Keller unter Denkmal- schutz _cc781905--53de- vandaag gezien .
In de bijbehorende traditionele Bremer Ratskeller, eveneens gelegen in de kelder onder het oude stadhuis, worden 650 verschillende wijnen geserveerd, 1200 soorten wijn zijn te koop.
De oudste gebottelde wijn is der Rüdesheimer Apostelwein uit 1727. Een liter ervan kost 7142,86 euro (vanaf juni 2022)._cc78531953_cdef -6bb Der Bad Der.cfde aldeste Fasswein is een wijn uit Rüdesheim uit 1653.
Hanzeburgers worden op een bijzondere manier gekenmerkt door elegante terughoudendheid en understatement, wat onder meer blijkt uit het feit dat mensen uit Bremen (en ook uit Hamburg) accepteren geen medailles of onderscheidingen.
Dies stehe im Gegensatz _cc781905-5cde -3194 -bb3b-136bad5cf58d_zum bürgerlichen Geist der Verfassung, die besagt, dassccc31_cc781905--5cde-31 -5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_ Principe acts: "Er is geen meester boven u en geen dienaar onder u." De aanvaarding van een prijs of een bestelling wordt op zijn minst afgekeurd door Hanzeburgers, ook via de
voorbij pensionering. Overigens was de Vrije Hanzestad Bremen de enige deelstaat die in 1951 tegen de Stichting Bondskruis van Verdienste stemde. De Senaat van de Vrije Hanzestad Bremen verklaarde ooit in 1893: "Het het is altijd de gewoonte geweest dat onderscheidingen door senaatsleden nooit worden aanvaard, en daarom is het ook raadzaam - afgezien van andere redenen - om hier omwille van het werk aan vast te houden. Ook omdat de senaat van Bremen niet in staat is om dergelijke beleefdheden terug te geven. ' -5cde -3194-bb3b-136bad5cf58d_
Omdat de stad Bremen echter de verdiensten van sommige burgers wil erkennen , geven ze in dat geval een bijzonder waardevolle wijn weg uit de schatkamer _cc781905- 5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_ Ratskellers.
Bremen - niet alleen vis en wijn, maar ook koffie
Bremen is de Duitse hoofdstad van de plezier- en voedingsindustrie. Koffie en cacao worden geïmporteerd via de havens van Bremen en tot op de dag van vandaag komt elke tweede koffieboon op deze manier bij ons binnen. De koffiehandel begon ook in Bremen in 1673, toen een Nederlander het eerste koffiehuis van het hele land oprichtte.
Veel internationaal bekende merken komen uit de Hanzestad. Bijna geen enkele andere stad in Europa biedt zo'n hoge dichtheid aan grote merkmakers in de luxe voedingsindustrie: Lloyd Azul, Eduscho, Hag, Onko, Tassimo, Jacobs, Melitta, Westhoff, Feodora,_cc781905- 5cde-3194- bb3b-136bad5cf58d_ Hachez
Op het hoogtepunt van de koffie in het begin van de jaren twintig waren er ongeveer 250 koffiebranders in Bremen. Hun situatie werd problematisch toen de supermarkten kwamen en de prijs van koffie daalde; Roasteries fuseerden of gaven het op.
De industrie lijkt zich nu op kleinere schaal te herstellen. Koffiebranders zijn "in" en fabrikanten in het segment van speciale koffie zijn booming, barista-seminars zijn populair.
Sommige koffiebranderijen zijn jong en daarom lijken de productiefaciliteiten niet zo traditioneel als men zou denken in een oude Hanzestad, maar de stad Bremen presenteert er enkele op haar website. Sommigen van hen bieden rondleidingen en proeverijen.
https://www.bremen.de/leben-in-bremen/ Kaffeeroesterei
Wie echter denkt dat er in het centrum van Bremen op elke hoek een koffiebranderij staat, heeft het mis. Kleine braadhuizen of barista-winkels met latte art zijn een echte zeldzaamheid in het centrum. Ook als je er bewust naar zoekt, vind je bijna niets en wat je vindt is nogal saai. Er is een zeer chique winkel in het Johann-Jacobs-Haus, maar het lijkt meer op een presentatieruimte met proeverij.
Als u een koffiebranderijtour plant tijdens het weekend, heeft nog steeds de typische Duitse eigenaardigheid van naar gastronomie.
Het zou beter zijn om dit plan voor een weekend te annuleren. Je staat voor gesloten deuren bij de telhuizen en branderijen.
De enige koffiebranderij in het stadscentrum die je toevallig tegenkomt is Büchners Beste Bohne op Böttcherstraße.
Böttcherstrae
Expressionisme en utopie van de Weimar-periode
Het administratieve hoofdkantoor van het bedrijf Kaffee Hag bevond zich overigens aan de Böttcherstraße 6, een huis dat Ludwig Roselius, de oprichter van het bedrijf Kaffee Hag, kocht. Roselius kocht later het ene vervallen huis na het andere aan de Böttcherstraße en liet de hele straat herbouwen door architecten Eduard Scotland, Alfred Runge en Bernhard Hoettger.
Tegenwoordig is de straat een uitstekend voorbeeld van expressionistische architectuur.
Al in 1937 werd de hele straat onder monumentenzorg geplaatst, hoewel deze kunst in het Derde Rijk categorisch werd afgewezen en als gedegenereerd werd beschouwd.
In de Böttcherstraße vind je nog de oude originele glas-in-lood advertentie van Kaffee Hag.
Vanaf de markt gaat u rechtstreeks naar de Böttcherstraße. Het is een beetje verborgen, maar slechts een paar meter verderop. De korte weg ernaartoe gaat links langs de Schütting, door de Schüttingstraße en al snel ziet u het gouden reliëf "Der Lichtbringer" van Bernhard Hoetger, dat in de bakstenen muur boven de ingang van de Böttcherstraße was ingebed.
Böttcherstraße bestaat uit verschillende bakstenen gebouwen die als een organisch geheel verschijnen. Arcades, uitstekende delen van het gebouw, nissen, doorgangen, torens en trappen structureren het gebouw. Het is moeilijk om individuele huizen in het geheel te herkennen, een paar nemen de traditionele Hanze-gevelvorm aan, andere zijn verbonden door arcades om een eenheid te vormen of lijken organisch versmolten, misschien vergelijkbaar met de architectuur van Hundertwasser. De hele straat is gebouwd in de periode 1922-1931 en wordt beschouwd als een uitstekend voorbeeld van expressionistische architectuur.
De geest erachter komt overeen met de tijd van het eerste derde deel van de 20e eeuw, toen mensen op zoek waren naar oplossingen voor de complexe problemen van kapitalisme en industrialisatie. Hervormingsbewegingen en cultuurkritiek vonden hun weerklank in deze zoektocht, kapitalisme en communisme leken voor velen weinig belovende toekomstperspectieven, de stad werd gezien als een plaats van vervormd menselijk leven en de roep "naar het land" werd aangekondigd._cc781905 -5cde-3194-bb3b-136bad5cf58d_
De vijandigheid tegen de stad en het kapitalisme en de strijd tegen moderniteit, liberaliteit en rationaliteit vergezelden dit filosofische irrationalisme en riepen het vormloze, vloeiende, onbepaalde en organische karakter van de wereld op , mens en leven. In de kunst kwam deze stroming tot uitdrukking in met name de Art Nouveau en het expressionisme . Gleichzeitig entwickelte diese Denkweise, beeinflusst von deutsch-romantischen Autoren _cc781905-5cde -3194-bb3b-136bad5cf58dll_wie Fichte,_cc31945- 5c steeds sterkere nationalistische tendensen .
Deze mengelmoes van denkstructuren is tegenwoordig moeilijk te bevatten.
De architecturale implementatie van deze utopische constructies is te vinden op de Böttcherstraße.
De architecten Alfred Runge, Bernhard Hoettger en Eduard Schotland stonden dicht bij de Heimatschutz beweging, later werden Hoettger en Schotland lid van de NSDAP. Hun kijk op kunst werd echter geenszins gedeeld door de nationaal-socialisten, zodat hun gebouwen zwaar werden veroordeeld en geclassificeerd als "ontaarde" kunst. In 1937 werd de Böttcherstrasse niettemin geklasseerd als monument, niet omdat het bedoeld was om te worden geëerd, maar omdat het bedoeld was als een bijzonder afschrikwekkend voorbeeld van wat in de periode vóór de machtsovername als culturele en architecturale kunst werd beschouwd. Hoetger werd uit de NSDAP gezet.
Ook de oprichter van Kaffee Hag, Ludwig Roselius, op wiens initiatief de hele Böttcherstrasse werd gesticht, stond dicht bij de nationaal-socialisten. Hoe ambivalent de houding van deze persoon is, blijkt uit zijn contacten. Hij ging om met socialisten, Hohenzollerns, Nationaal-socialisten, joden en liet het Paula-Modersohn-Becker-Haus aan de Böttcherstrasse bouwen, het eerste museum dat exclusief aan een vrouw was gewijd. Roselius geloofde in het Noords-Germaanse gedachtegoed dat tot uiting kwam in de ideologieën van Julius Langbehn, de toenmalige auteur van de bestseller "Rembrandt as Educator", een lezing die ook werd gepubliceerd door den Worpsweder _cc781905-5cde- 3194-bb3b-136bad5cf58d_painters.
De wijk Schnoor
mooie kleine kleurrijke huizen
In Bremen zijn de bezienswaardigheden niet met elkaar verbonden, maar als eilanden over de stad verspreid. Het kan dan ook gebeuren dat u het een en ander over het hoofd ziet en na een bezoek aan het marktplein de indruk krijgt dat u al klaar bent met Bremen. Maar je hebt het helemaal mis.
U mag de Schnoor niet missen.
De pittoreske wijk ligt op slechts ongeveer vijf minuten van de Böttcherstraße of de markt. Ga naar het oosten, steek de Balgebrückstraße over en bereik de wijk via "Hohe Straße" of "Lange Wieren" en binnenkort beginnen de kleine, kleurrijke huizen.
Het Schnoorviertel is het oudste deel van Bremen en werd vroeger bewoond door ambachtslieden en riviervissers. Tegenwoordig vinden toeristen er veel kleine winkeltjes, ambachtslieden, enkele restaurants, cafés en natuurlijk talloze fotomomenten.
Het Paaspoortdistrict
als u op zoek bent naar pubs en restaurants?
Als je geen zin hebt in toeristische trekpleisters zoals de Schnoor, kun je naar het Ostertorviertel, het uitgaansgebied van Bremen , gaan.
Ook hier is deze wijk als buitenlander gemakkelijk over het hoofd te zien.
De weg ernaartoe is heel eenvoudig. Vanaf de markt passeert u gewoon de kathedraal en volgt u de straat Domsheide, die later zijn naam verandert in Ostertorstraße. Het gaat rechtdoor, de straat heet nu Am Wall en dan Ostertorsteinweg.
Onderweg passeer je de voormalige wallen, die tussen 1803 en 1811 werden omgevormd tot een park, dat het hele stadscentrum omringt . Een wandeling langs het park is een andere mogelijkheid om Bremen te leren kennen en mensen met een zwak voor mooie woonwijken komen hier aan hun trekken.
De cultuurmijl van Bremen begint in het park, bestaande uit de Bremer Kunsthalle, het aangrenzende klassieke poortensemble van de Ostertorwache, aan weerszijden van de straat. In een van de twee gebouwen, dem Gerhard-Marcks-Haus, is een museum voor beeldhouwkunst, in het andere het Wilhelm-Wagenfeld-Haus, genoemd naar de Bremer Bauhaus-ontwerper Wagenfeld, wiens beroemde Wagenfeld lamp staat nog steeds in veel zichzelf respecterende huishoudens. Het Theater am Goetheplatz volgt aan de rechterkant en dan begint de pubscene met alle varianten van gastronomie.
De Schlachte - biertuinsfeer aan de Weser
Als je geen zin hebt in een alternatieve sfeer zoals in het Ostertorviertel, is er een ander gebied voor gastronomie, de Schlachte. Daar zit je in biertuinen aan de Weser. U kunt de straat bereiken door de straat "Stintbrücke" te volgen vanaf het marktplein vanaf de Schütting. Sla achter de Schütting rechtsaf en binnenkort heet de straat Bredestraße. Al snel zie je de St. Martinikerk en aan de Weser, waar het restaurantschip Alexander von Humboldt, een windjammer uit 1906, ligt afgemeerd, begint de strijd, aanvankelijk als promenade, maar na een paar meter lopen is daar de gastronomie. _cc781905-5cde-3194-bb3b -136bad5cf58d_
Overigens heeft de naam "Schlachte" niets te maken met "slachten", maar is afgeleid van het inslaan van palen ten behoeve van oeverversterking.
De prachtige woonwijk van Bremen
en het typische Bremen huis
In Bremen is het de moeite waard om het centrum te verlaten en naar de woonwijken te kijken. De huizen van Bremen zijn heel anders dan andere steden, omdat er een speciaal type huis is dat je in veel woonwijken kunt vinden - het huis van Bremen.
Deze huizen zijn gebouwd in rijtjeshuizen. Ondernemers bouwden in één keer hele straten. Eentonigheid wordt vermeden door tal van details en architectonische elementen.
De dominante stijl is classicisme, historisme en art nouveau. De daken zijn meestal niet zichtbaar door hun lage hellingsgraad en de gelijktijdig verhoogde gevel, oftewel een zolder, wat de classicistische indruk versterkt, aangezien het gebouw eruitziet alsof het een plat dak heeft. De gevel eindigt vaak met een daklijst, eveneens een klassiek decoratief element.
Elke woning heeft aan de voorzijde een trap die vanuit de voortuin naar de toegangsdeur op de entresol leidt.
Daarnaast is er een kleine trap naar de bediendenappartementen in de kelder.
De voortuinen zijn gescheiden van het trottoir met smeedijzeren hekken. Erkers of serres of glazen veranda's voor de mezzanine zijn ook populair.
Er zijn meer tuinen achter de huizen, sommige met oude, hoge bomen.
Het ruimtelijke programma op de mezzanine bestaat grotendeels uit twee grote kamers, één aan de straatkant en één aan de tuin.
Vanuit de kelder is vaak gelijkvloers toegang tot de tuin, omdat de straten vaak vol stonden toen de wijk werd beschoten.
Door de hoge plafonds en houten vloeren is er tegenwoordig veel vraag naar de woningen, vooral omdat ze vaak in rustige wijken dichtbij het centrum staan.
Mooie straten vindt u in Schwachhausen, in de wijk Ostertor of in Neustadt.
Wandelingen zijn de moeite waard en ook zijn er op diverse plekken leuke cafés.
Bremen heeft een zeer hoge levenskwaliteit.
Bremerhaven
Het Duitse Emigratiecentrum
een bezoek aan een museum als een film
Het Duitse Emigratiecentrum behandelt emigratie over zee van Bremerhaven naar Amerika door door geënsceneerde tentoonstellingsruimten te lopen waarin de omstandigheden van de emigranten direct te begrijpen zijn. Het pand is met veel oog voor detail ontworpen, waardoor men zich afvraagt of er filmdecorontwerpers aan het werk waren. Tijdens de wandeling door het museum beleeft men de hele situatie van inscheping tot de oversteek tot aankomst in de Nieuwe Wereld aan de hand van gereconstrueerde echte familieverhalen. Je kunt veel horen, of alleen details bekijken, of de sfeer opsnuiven, of het concept van het museum bewonderen - de sfeer is intens. De zaal met het haventafereel is een van de eerste hoogtepunten en misschien blijft het daarom lang in je hoofd hangen. Men betreedt een nachtelijk haventafereel, de kade wordt verlicht door nostalgische lampen, een enorme, geklonken scheepsromp rijst op uit het onstuimige havenwater en de emigranten van de 19e eeuw staan aan de kade _cc781905- 5cde-3194- bb3b-136bad5cf58d_- stil, afwachtend, onzeker, vol hoop, vol melancholie - Je voelt de gemengde gevoelens, de onomkeerbaarheid van de beslissing - en je bent onder de indruk. Het geheel gaat gepaard met havengeluiden, krijsend metaal dat tegen elkaar schuurt, etc.
Dan ga je zelf de loopplank op en verdwijn je in de scheepsromp, waar je vervolgens de omstandigheden van de overtocht ervaart, de krappe en ellendige derde klasse, de ziektes aan boord, de ontberingen, de hygiënische omstandigheden, het hoesten van virtuele passagiers in de nld slaapzalen .
Uiteindelijk kom je in Amerika aan en zelfs als bezoeker ervaar je een bijna bevrijdend gevoel, een opluchting dat je het gehaald hebt, als je eindelijk in een New Yorkse winkel of in een saloon staat.
De emigratiebestemmingen waren niet alleen in de VS, maar ook in Argentinië, Brazilië, Australië en zo gingen veel schepen naar Buenos Aires, Sao Paulo of Melbourne.
Het museum is in 2005 geopend en richt zich op emigratie via Bremerhaven, immers de grootste emigratiehaven van Europa, waar zeven miljoen mensen hun reis naar de Nieuwe Wereld begonnen.
De Rundgang begint in een replica van de wachtkamer van de Noord-Duitse Lloyd, aangezien het slechts een paar meter verwijderd was van de plaats van het huidige museum, namelijk waar de dierentuin nu aan zee ligt.
Een ligt pal aan de haven , waar de toeristen tegenwoordig ravotten. Hier vonden vroeger de emigratiescenario's plaats.
In 2007 werd het museum verkozen tot het beste museum van Europa 2007.
Es beleuchtet einen wichtigen Teil deutscher Geschichte und hat mittlerweile eine Strahlkraft weit über die Grenzen Bremerhavens hinaus . Het onderwerp raakt heel Duitsland en daarom is het emigratiecentrum minder een regionaal museum dan een nationaal emigratiemuseum.
In 2012 werd het huis uitgebreid met een sectie over immigratie, variërend van de Hugenoten tot de Oekraïners vandaag._cc781905-5cde-3194-bb3b-136bad_5cf5
Der Eintrittspreis ist mit 18,50 Euro pro Erwachsenem hoch, aber es_cc781905-5cde-3194-bb3b-3194-bb3b- 136badde lo