REIS IMPRESSIES VAN EEN LIEFDE VAN KUNST EN GESCHIEDENIS
en mijn ervaringen als leraar in China
UMGEBUNGSENTDECKER
Transsylvanië
Transsylvanië - Transsylvanië
(Ik gebruik deze twee termen als synoniemen in het volgende. Misschien is dit verkeerd en moet u er onderscheid tussen maken. Ik hoor graag van u.)
Toen ik naar dit gebied ging, zat mijn hoofd natuurlijk vol stereotypen.
Men denkt aan een nogal afgelegen land waar de tijd heeft stilgestaan, wilde dieren, beren, wolven, Karpaten - en naast Walachije. Als jongere dacht ik nog dat deze plaatsnamen pure fictie waren.
Wat had ik precies verwacht? Het begon allemaal met een bezoek van een vriend die op een boerderij in Transsylvanië woont, in een van de typische straatdorpen waar binnenplaats tot binnenplaats zich uitstrekt langs de straat, met een grote poort aan de buitenkant en twee gebouwen aan de linker- en rechterkant dat huis. Omsluiten de binnenplaats, daarachter stallen en achter stallen en schuur zijn er boomgaarden en moestuinen en een dierenweide. Maar we bleven niet alleen in het dorp, we hadden ook een kleine rondreis gepland.
Omdat ik altijd geïnteresseerd ben in geschiedenis, was het deze keer natuurlijk ook niet mogelijk: Transsylvanië ligt halverwege het centrum van het voormalige Heilige Roomse Rijk van de Duitse natie, namelijk Wenen, en het centrum van het voormalige Ottomaanse Rijk, Istanbul.
Dit had gevolgen voor een aantal zaken in Transsylvanië: in ieder geval was de Duitse bevolking mentaal georiënteerd op het Duitstalige gebied, terwijl de verdediging gericht was tegen de Ottomanen, die vaak door het land trokken op weg naar Wenen, dat zij wilde veroveren, wat, zoals bekend, niet is gelukt. Maar de Turken waren ook geïnteresseerd in de welvarende oostelijke provincie van het Koninkrijk Hongarije, die zo dicht bij hen lag.
Rijke en Duitse bevolking?
Transsylvanië (en het huidige Roemenië) heeft verschillende bevolkingsgroepen: de grootste zijn de Roemenen en Hongaren, gevolgd door Duitsers en Roma.
Hoe kwamen Duitsers in Roemenië? Al in de 12e eeuw trokken kolonisten uit de Middenrijn en het Frankische Moezelgebied naar Transsylvanië op zoek naar een beter leven en stichtten daar nederzettingen, waaronder Hermannstadt, Kronstadt, Schäßburg, Mühlbach, Klausenburg enz. En enkele marktplaatsen.
Transsylvanië was rijk, goud, zilver en zout uit mijnen in de Karpaten en goede handel van Danzig naar de Krim bracht welvaart.
In de 18e eeuw werden ze gevolgd door de Donau-Zwaben, die stroomafwaarts emigreerden op de houten boten genaamd "Ulmer Schachteln" over de Donau naar de Banat, die Oostenrijk werd in 1718, de regio die tegenwoordig in het uiterste westen van Transsylvanië ligt met de metropool Timisoara.
Eveneens in de 18e eeuw, onder het bewind van Maria Theresa, deporteerde Wenen lutherse protestanten naar Transsylvanië om het katholieke geloof in de multi-etnische staat Oostenrijk te consolideren. Transsylvanië was een zeer afgelegen regio in het rijk en lutheranen mochten niet terugkeren.
Alle Duitse Transsylvaniërs zijn protestants. Vermoedelijk zouden ze een eerste christelijk bolwerk vormen tegen de Turken in het oosten en in geval van verliezen waren het vanuit Oostenrijks-Habsburgse oogpunt alleen protestanten. Het is de vraag of Transsylvanië de Turken heeft kunnen verzwakken. De regio is eerder altijd een slachtoffer geweest.
Het land bleef nieuwe populaties groeien, omdat de constante Turkse invasies leidden tot aanzienlijke verliezen van mensen, aangezien hele dorpen meestal tot slaaf waren gemaakt.
Om zichzelf te verdedigen tegen de Turken, bouwden de Transsylvaanse kerkkastelen, dwz gebedshuizen met verdedigingstorens, beschermende muren, verdedigingsmuren, opslagruimten, enz., Waar ze zich zouden terugtrekken en zichzelf zouden verdedigen in het geval van een hernieuwde invasie en hoop. dat het kasteel zou opstaan.
Toen ik erover las en rondsnuffelde, leken de versterkte kerken me "Helms Klamm" in het film-epos The Lord of the Rings.
Versterkte kerken
Kirchenburg bei Birthälm/Biertan
Wehrgang auf der Wehrmauer der Kirchenburg in Birthälm
Kirchenburg in Wurmloch/Valea Viilor
Eingang zur Kirchenburg in Wurmloch. Über der Tür ist das Fallgitter zu sehen, dass bei Angriffen heruntergelassen wurde.
Das Innere der Kirche in Wurmloch
Kirchenburg in Deutsch-Weißkirch/Viscri
De hierboven getoonde versterkte kerken bevinden zich in Biertan, Wurmloch en Deutsch-Weisskirch.
Op het eerste gezicht lijken deze structuren niet per se op kerken. Maar uiteindelijk hadden ze - zoals hierboven al beschreven - altijd de functie om niet alleen de beoefening van religie te dienen, maar ook verdediging en bescherming.
De plaats Deutsch-Weisskirch ligt ver van de hoofdweg en is alleen te bereiken via een slechte grindweg, waardoor het zijn originaliteit heeft behouden. Prins Charles van Engeland kocht daar enkele huizen en de Mihai Eminescu Trust uit Londen probeert het dorp en de versterkte kerk te behouden.
Overigens speelt de plot van deel 16 van de kinderboekenserie "The Little Vampire" zich af in Deutsch-Weisskirch.
Kirchenburg Frauendorf
Kronstadt en de Zwarte Kerk
Boven op de foto zie je de Zwarte Kerk in Kronstadt. Het grote dak en de vrij kleine toren steken uit boven de daken van de huizen aan het einde van de straat.
Deze kerk is het grootste heilige gebouw tussen de Stephansdom in Wenen en de Hagia Sophia in Istanbul. Het bevat een verzameling oosterse tapijten die de plaatselijke Transsylvanisch-Saksische kooplieden meebrachten van hun handelsreizen uit Klein-Azië en die ze aan de kerk schonken als dank voor goede zaken. Door de eeuwen heen is er een aanzienlijke hoeveelheid fijn vervaardigde Anatolische tapijten verzameld. Sommige tapijten hangen in het schip. Er wordt gezegd dat het de grootste collectie oosterse tapijten is buiten de islamitische wereld.
Sibiu
Sibiu
Architectonisch toont Sibiu de invloed van de voormalige Oostenrijks-Hongaarse periode door middel van barokke architectonische elementen zoals mansardedaken of brede raamopeningen.
Een avond doorbrengen in de Crama Sibiul Vechi is alleen aan te raden. Het restaurantbord hierboven verwijst naar het restaurant, dat zich in een gewelfde kelder bevindt.
Schässburg
Der Stundturm in Schäßburg ist so etwas wie das Wahrzeichen von Transsilvanien.
Man kann ihn besteigen und findet oben in der Aussichtsgalerie die Entfernungsschilder zu verschiedenen Städten, darunter auch Wien und Istanbul. Fast genau in der Mitte zwischen beiden Metropolen liegt dieser Turm, ca. 660 Kilometer in beide Richtungen. Dass diese Städte nur ca. 1300 km voneinander entfernt liegen, ist überraschend.
De middelste foto toont de Schulberg gezien vanaf de uurtoren.
Het Josef-Haltrich-Lyzeum, het gymnasium van de Duitse minderheid, bevindt zich op de berg en is bereikbaar via een houten, overdekte trap die vanuit de oude stad omhoog leidt, de zogenaamde studententrap.
In der Schule auf dem Schulberg
De uurtoren in Schäßburg is zoiets als het symbool van Transsylvanië.
Je kunt het beklimmen en de afstandsborden naar verschillende steden vinden in de kijkgalerij hierboven. Verbazingwekkend - deze toren staat bijna precies in het midden tussen Wenen en Istanbul en dat Wenen en Istanbul slechts ongeveer 1300 km van elkaar verwijderd zijn, verraste me.
Overigens is Schäßburg de geboorteplaats van graaf Vlad Dracul, beter bekend als graaf Dracula. Natuurlijk is er de geboorteplaats. Je moet door een restaurant gaan, het huidige Casa Vlad Dracul, duidelijk gelegen in het centrum aan Strada Cositorarilor 5. Dan vraag je naar de privékamers van de graaf, nadat je vervolgens een houten trap hebt beklommen, zie je verduisterde kamers met spookhuizen aan de bovenverdieping Zoek decoratie. Op dat moment stond er een kist waarin men kon liggen voor een souvenirfoto. Misschien bestaat het nog steeds.
Schäßburg is volledig gerenoveerd, wat geldt voor een aantal steden in Transsylvanië. Men heeft hier echter vrij genereus in de verfpotten gestoken. Het is behoorlijk kleurrijk.
Peles-kasteel
Mijn conclusie over Transsylvanië en een beetje over Roemenië (Transsylvanië beslaat tenslotte ongeveer een derde van het gebied van Roemenië):
Het was een absoluut positieve verrassing. Prachtige landschappen, nauwelijks vernietiging van de natuur. Goed gerestaureerde, historische steden, interessante geschiedenis.
Het imago van Roemenië in de media is gekoppeld aan economische gegevens, de corruptie-index, de arbeiders die constant heen en weer moeten vliegen tussen Roemenië en Duitsland met WizzAir om een stukje van Europa's droom van welvaart in het Westen te verdienen. Mensen die we niet zien in onze rijkdom, die in een parallelle wereld onder ons leven.
Een paar jaar geleden hoorde je de hele tijd over kinderen die in riolen leven en hun zintuigen bedwelmen met lijm om het leven te verdragen, je hoorde over roedels honden die hele straten onveilig maken.
Een rampzaliger beeld kun je nauwelijks schetsen.
In feite is het land heel anders dan wat deze focus ons zou doen geloven, en degenen die willen wandelen en de natuur willen ervaren, moeten de Karpaten proberen. Sommigen zijn misschien bang als dingen archaïsch en wild worden, anderen zijn erdoor gefascineerd.
Ik zou zelfs op skivakantie gaan in de Karpaten. Gewoon omdat het iets anders is. Op mijn rit van Boekarest naar Transsylvanië kwam ik door het bergvakantieoord Sinaia hoog in de Karpaten - een zomer- en wintersportresort - en voelde ik de sfeer van een Oostenrijks-Hongaarse stad met prachtige oude hotelgebouwen, misschien vergelijkbaar met de baden in het Boheemse Woud.
