Het was absoluut een van mijn droombestemmingen en mijn verwachtingen werden niet teleurgesteld.

Vol clichés in mijn hoofd en met het gevoel dat ik op reis was naar een van de meest magische landen van de oosterse wereld, vertrok ik en werd overweldigd door de kleuren en het exotische.

​

De reis begon in Marrakech en leidde over de Atlas naar Aît Ben-Haddou en Ouarzazate naar Zagora, de poort naar de Sahara.

Dus Zuid-Marokko was mijn doel, het "echte" Marokko zoals een handelaar me vertelde, een Tuareq uit Mali.

​

Het verkeer in Marrakech is een scenario waarvan je denkt dat het niet mogelijk is en ik zit er middenin met de huurauto. Pleinen en rotondes waar auto's, bussen, brommers, ezels met karren, voetgangers zich een weg banen door de chaos.

De accommodatie in het oude centrum van Marrakesh was een riad die er van buitenaf op niets uitzag, de steegjes van de oude stad en er van binnen uitzag als een juweeltje - een oase van rust die je nooit zou hebben vermoed.

Het vakmanschap en de versiering in de steenhouwerij en de beeldhouwkunst, in de faience-tegels - overweldigende schoonheid

Dan het landschap dat steeds meer in de woestijn verandert.

​

​